PKD bij de kat; nieren vol met cystes.
Normaal gesproken is een nier mooi glad aan de buitenkant.

Waardoor wordt PKD veroorzaakt?

PKD is een erfelijke ziekte, die van ouder op nakomeling wordt overgebracht. Er is maar één ziek ouderdier nodig om de ziekte over te dragen.

Bij welke rassen komt PKD voor?

Het komt bij bepaalde rassen vaker voor dan bij andere, bijvoorbeeld bij de Pers, de Brits kort- en langhaar, Heilige Birmaan, Devon en Cornish Rex en een aantal Oosterse rassen.

De betere fokkers laten hun dieren onderzoeken voor dat zij er mee gaan fokken. Dit kan door middel van een DNA-test en ook kan er een echo van de nieren worden gemaakt. Als een dier genetisch belast is met deze ziekte zou deze uitgesloten moeten worden van de fok, ookal is het dier op dit moment zelf (nog) niet ziek.

Wat zijn de symptomen van een kat met PKD?

Katten met PKD hebben in eerste instantie geen klachten. Vaak wordt het per toeval gevonden. Pas op het moment dat de holtes in de nieren zo groot worden dat zij het gezonde nierweefsel gaan verdringen, krijgt het dier klachten van de verminderde nierfunctie. Het is onbekend hoe snel de ziekte ontstaat, meestal beginnen de eerste klachten rond de leeftijd van 7 jaar. Helaas komt het ook voor bij jongere dieren.

De ziekte wordt vaak pas in een later stadium ontdekt als het dier klachten krijgt van een verminderde nierfunctie: in eerste instantie wordt er veel drinken en plassen gezien, het dier gaat vermageren en vaker overgeven. Vaak hebben de dieren een verminderde eetlust en vallen zij af.

Hoe wordt PKD gediagnosticeerd?

Bij onderzoek kunnen soms de vergrote nieren worden gevoeld en eventueel kan een bloedonderzoek een slechte nierfunctie aantonen. Onderzoek van de buik met een echo geeft een duidelijk beeld van de ziekte.

PKD kan al voor het eerste levensjaar gediagnosticeerd worden d.m.v. een echo van de nieren. Echo-onderzoek t.b.v. stamboomonderzoek dient door specialist-radiologen te gebeuren. Een positieve DNA-test is ook bewijzend voor PKD.